W niedzielę 9 marca br. pielgrzymowaliśmy po raz ostatni kolekcjonując kilometry przebytej drogi jakubowej
w hołdzie Bł. Janowi Pawłowi II, pokonując fragment Beskidzkiej Drogi św. Jakuba z Simoradza do Ropic
(Republika Czeska).
Na początek uczestnictwo w mszy św. w jednym z najstarszych obiektów sakralnych na Śląsku Cieszyńskim
(XIII-XIV w) – kościele parafialnym p.w. Świętego Jakuba St. w Simoradzu.
Następnie razem z simoradzką grupką pątniczą ruszyliśmy na szlak. Droga wiodła pofałdowanym terenem Pogórza Cieszyńskiego, głównie lokalnymi wąskimi ale wyasfaltowanymi traktami przez Iskrzyczyn, Dębowiec do wsi sołeckiej w gminie Hażlach – Zamarski.
Dotąd poruszaliśmy się po „krainie żab” – jak tutejsi nazywają ciąg stawów hodowlanych ryb – a dalej to już przedmieście Cieszyna. Przed drewnianym zabytkowym kościołem parafialnym p.w. św. Rocha w Zamarskach
(to prawdziwa klęska pielgrzymów – zamknięte zabytkowe kościoły) odmówiliśmy modlitwę Anioł Pański
i ruszyliśmy w dół do już z dala widocznego Cieszyna. Mijając kościół p.w. Wniebowzięcia NMP i klasztor
oo. Bonifratrów dotarliśmy do Sanktuarium Matki Bożej Cieszyńskiej w kościele parafialnym p.w. św. Marii Magdaleny.
W Sanktuarium trwa Wieczna Adoracja, dlatego dłuższą chwilę przeznaczyliśmy na cichą modlitwę. Na zwiedzanie tego wg legendy najstarszego polskiego miasta nie starczyłoby pewnie nawet trzech dni, dlatego ograniczyliśmy się tylko do odwiedzenia Studni Trzech Braci , a następnie zabytkowym orograficznie prawym brzegiem przeszliśmy do starego przejścia granicznego. Już w Czeskim Cieszynie, parkowymi alejami i ścieżkami rowerowymi, odmawiając po drodze koronkę do Miłosierdzia Bożego dotarliśmy do Ropic.
W kościele parafialnym p.w. Zwiastowania Najświętszej Marii Panny i św. Katarzyny Aleksandryjskiej serdecznie przywitał nas nasz dobry znajomy ks. proboszcz Kazimierz Płachta.
Po krótkiej indywidualnej dziękczynnej modlitwie zostaliśmy zaproszeni na agape.
W tym miejscu należy wspomnieć ,że ks. Kazimierz jest chyba jedynym w Czechach, który uczy młodzież (przede wszystkim oazową) alfabetu prawdziwej cyrylicy – tego, którego używali święci Cyryl i Metody. Żałując, że to już koniec kolekcjonerskiego pielgrzymowania wróciliśmy do domów, marząc o wieloletniej, rozbitej na drobne fragmenty pielgrzymce do Santiago. Szczegóły już wkrótce.
Dagobert Drost
